Wat vindt de ergonoom van gebogen beeldschermen?

Al fantaserend over verlanglijstjes voor de aankomende decembermaand, valt het oog op een nieuw snufje: gebogen beeldschermen. Er zijn al gebogen TV’s voor de consumentenmarkt en er gaan geruchten over nieuwe modellen smartphones met een gebogen scherm. Zou de nieuwe trend van gebogen beeldschermen leiden tot betere werksituaties, waar nu meerdere monitoren naast elkaar worden gebruikt zoals bij procesbewaking of verkeersleiding? 

Het concept van één groot visueel gebied, waar informatie naadloos naast elkaar past, is veelbelovend. Ons visuele systeem wordt dan niet meer belast door de niet-relevante randjes en onderbrekingen rond en tussen de beeldschermen. Het blijft dan wel de uitdaging voor de software-ontwerper om het zorgvuldig gekozen font te handhaven voor een optimale leesbaarheid tijdens het schalen van meerdere vensters op een monitor. Maar is de vrijheid voor het zelf schalen en verplaatsen van vensters op het beeldscherm eigenlijk wel effectief voor de gebruiker?

Zo’n gebogen scherm lijkt geschikt voor situaties met één vaste, optimale positie van de ogen. Het voordeel dat een gamer van dit beeldscherm zal ervaren, gaat niet op voor de professionele gebruiker, waar af en toe  collega’s aanschuiven voor overleg over de procesvoering.

We verwachten dat wat aanvullende ontwerpeisen voor bijvoorbeeld akoestiek nodig zijn, op werkplekken waar de gebruiker zelf veel mondeling communiceert door dat de holle vorm het teruggekaastste geluid bundelt richting de gebruiker.

Een ‘hol’ scherm zal ook voor het brein even wennen zijn, maar geen onoverkomelijke bezwaren opleveren; ons brein verwerkte de overgang van de bolle CRT-schermen naar de platte TFT-LCD-schermen ook heel soepeltjes. Lastiger is de toepassing van steeds helderdere schermen in combinatie met minder heldere schermen op de werkplek, zoals touchscreens die als telefoon dienst doen.

Kortom, we zijn erg nieuwsgierig naar dit product en hopen dat het toekomstige aanbod gebogen schermen keuze biedt in verschillende formaten en krommingen. Wij houden immers van veel ontwerpvrijheid voor het realiseren van optimale opstellingen en zichtlijnen van de werkplekken in de ruimte. 

Googlebril: kwaal of zegen?

Onlangs in het nieuws: "Verkeerspsycholoog: verbied Googlebril altijd in het verkeer". Hierin maakt Karel Brookhuis van de Rijksuniversiteit Groningen duidelijk dat Google Glass in het verkeer afleidend zal werken. Met name voor jongeren zou de bril levensgevaarlijk kunnen zijn. Nu al verbieden lijkt hem verstandig omdat we er anders al aan gewend zijn.

Nu zal ik zeker niet bestrijden dat gadgets als smartphones afleidend zijn. Er is overtuigend bewijs dat zowel het hanteren van smartphones, als de cognitieve belasting van het voeren van een gesprek, het formuleren van een SMS, etc. de verkeersprestatie niet ten goede komen. Het voeren van een telefoongesprek - ook handsfree - verlaagt de attentie op de weg met 19%. Dit is vaak erger dan het effect van alcohol (The Ergonomist, oktober 2013). Vergroting van de afstand tot voorligger, verlaging van de snelheid, vergroting van de afstand tot de stoep, slingeren, en vooral het missen van cruciale informatie zijn het gevolg.

Verbieden dus? Tja, dan is altijd de vraag hoe we dat gaan handhaven. Is het dragen van Google Glass ook bewijs dat hij aan staat? En bovenal: is het beeld daadwerkelijk afleidend? Inmiddels is de bril al gebruikt bij medische ingrepen (zie deze blog). Dus positief gedacht (that's me) zouden er apps ontwikkeld kunnen worden die juist meer inzicht geven in de verkeerssituatie. Vergelijk het met Head Mounted Displays die jachtvliegers en helikopterpiloten helpen om hun situatiebewustzijn (situation awareness) te vergroten, zodat ze snel de juiste beslissingen kun
nen nemen. En dan zou Google Glass juist een bijdrage aan de verkeersveiligheid kunnen leveren!

CCTV Richtlijnen

In toenemende mate wordt cameratoezicht ingezet. Bijvoorbeeld voor de bewaking van de openbare orde, toegangsbeveiliging, maar ook bij de besturing van processen in de industrie. Bij de keuze voor CCTV-systemen ligt de focus vaak op de kwaliteit van de camera's, de bandbreedte en andere technische zaken. De taak van de operator is echter onderbelicht. Vandaar dat Intergo meewerkt aan de totstandkoming van Human Factors Richtlijnen voor het mens-gericht ontwerpen van cctv-systemen. De ontwikkeling ervan blijkt nodig, omdat in de praktijk het eindresultaat van gerealiseerde cctv-systemen vaak tegenvalt. Centrale vraag in het onderzoek naar de richtlijnen: ziet de gebruiker wel wat hij moet kunnen zien? Over de voortgang van het onderzoek en de richtlijnen hebben we in het vakblad Security Management een artikel geschreven.

Het nieuwe Rijksmuseum: Wordt de kunst daadwerkelijk ontsloten?

De voorbereidingen voor mijn bezoek aan het Nieuwe Rijksmuseum beloven veel goeds: e-tickets en de fraaie app voor de smartphone zijn snel geregeld. Het museum stelt zichzelf een dubbele taak van belangrijk rijksmonument én hoogwaardig museum dat voldoet aan de hoogste eisen van techniek, musealiteit en klantvriendelijkheid.

Na het bezoek constateer ik dat de beoogde klantvriendelijkheid alleen afhankelijk is van de medewerkers, want de toegankelijkheid en gebruiksvriendelijkheid van het museum zelf vallen tegen.

Foto 1

Op het Museumplein vind ik de museumingang pas na het waarnemen van beveiligers met gele pakken bij het fietspad onder het museum. Zij herinneren mij aan de media-aandacht voor de combinatie van bezoekersstromen van het museum en de gehaaste Amsterdamse fietsers. Maar welke van beide wachtrijen en ingangen zal ik kiezen? Op een drukke  en regenachtige dag als deze moeten bezoekers ongeacht hun e-ticket in de regen op de toegang wachten. FOTO 1

Foto 2

Bij de draaideur die toegang biedt aan het museum kruisen de in- en uitgaande bezoekersstromen. Bovendien is er ook vanuit de andere zijde van het museum een rij voor dezelfde draaideur ontstaan, of is dit het rijtje voor e-tickethouders en museumjaarkaartbezitters? FOTO 2

Foto 4

Foto 3

Eenmaal binnen vraag ik mij af of het door het overweldigende atrium komt of door het vergeefs gelijktijdig zoeken naar bewegwijzering, dat ik de slecht zichtbare traptreden bijna afrol? FOTO 3 & 4

De Rijksmuseum app leidt mij gebruiksvriendelijk langs de hoogtepunten van het museum, ondanks de soms haperende internetverbinding. Voor de overige kunststukken wacht ik geduldig op een kans om de toelichting bij het kunstwerk op een meter afstand te kunnen lezen. Een breder en groter lettertype had meer tijd en aandacht geboden voor het kunstwerk zelf.

Mijn aandacht wordt vanzelf naar de kunstwerken geleid door een slimme combinatie van wandkleuren en verlichting FOTO5 

Foto 5 (foto: Paul Ridderhof)

Foto 6

Zelfs de antracietkleurige brandblusser kan niet afleiden FOTO 6.

Voor de overige kunststukken wacht ik geduldig op een kans om de toelichting bij het kunstwerk op een meter afstand te kunnen lezen. Een breder en groter lettertype had meer tijd en aandacht geboden voor het kunstwerk zelf. In een enkel geval hangt de toelichting zelfs 5 m verwijderd van het kunstwerk.  FOTO 7 & 8

Foto 7

Foto 8

Bij een uitgebreid bezoek loopt de bezoeker het museum haast ongemerkt drie keer in en uit, terwijl deze slechts naar een ander museumdeel op de begane grond wil en wordt het entreebewijs telkens gescand. Zou het bezoekersaantal van 300.000 personen in de eerste maand na opening wel kloppen?

Foto 9

In de ontvangsthal moet ik zoeken naar de garderobe. De conventies van garderobes die ik ken van theaterbezoeken gaat hier niet op. Ik moet mijn jas op een andere plaats ophalen dan waar ik hem bracht. Het lage verlichtingsniveau in dit donkere gebied FOTO 9 en de toegepaste kleuren van de inrichting deden het ergste vrezen voor het terugvinden van mijn bezittingen, maar het ticket-systeem blijkt dit gelukkig te kunnen compenseren.

Conclusie: het is een prachtig museum en fraai historisch gebouw. De bezoeker moet beschikken over een bovennatuurlijk ruimtelijk inzicht, optimale oogcorrectie en wat geduld ter compensatie van de ongemakken. De medewerkers in het publieksgebied moeten een engelengeduld hebben om de voor de hand liggende vragen naar de weg in het museum vriendelijk te beantwoorden en om bezoekers soms letterlijk op te vangen.